.jpg)
องครักษ์ผู้กล้า
กษัตริย์จิงแห่งเมืองฉี ทรงมีองครักษ์ผุกฃ้าสามคน มีชื่อเสียงเป็นที่เลื่องลือนามว่า กงซุนเจียง เทียนไคเจียง และกูเย่จื่อ
ครั้งหนึ่งเสนาบดีหยานจื่อได้มาเข้าเฝ้า ทว่าทั้งสามคนมิได้สังเกตเห็นท่านเสนาบดี จึงมิได้กระทำการเคารพคุกเข่า
หยานจื่อไม่พอใจจึงทรงไปฟ้องฮ่องเต้ว่าทั้งสามคนไม่ยอมเคารพขุนนางชั้นผู้ใหญ่ เป็นการกระทำบังอาจ ลบหลู่มิเห็นฮ่องเต้ในสายตา อีกทั้งยุยงกล่าวว่าทั้งสามไม่มีความสามารถจึงสมควรกำจัดเสีย
ฮ่องเต้ก็ทรงเชื่อคำพูด จึงครุ่นคิดหาวิธีกำจัด โดยหยานจื่อเสนอให้ฮ่องเต้ส่งลูกพลับสองลูก พร้อมกับมีรับสั่งให้แบ่งลูกพลับสองลูกในระหว่างกันเอง โดยเป็นเครื่องวัดความสำเร็จของแต่ละคน
ฝ่ายกงซุนเจียงได้รู้เรื่องราวเช่นนั้น ก็ถอนหายใจพร้อมกับกล่าวว่า
หยานจื่อช่างฉลาดยิ่งนัก เขายุยงให้ฮ่องเต้พิสูจน์ฝีมือของพวกเขา มีลูกพลับเพียงแค่สองลูก แต่พวกเขามีสามคน ข้าเป็นผู้มีชัยชนะสู้กับเสือมาก่อน ด้วยกำลังของข้า ข้าสมควรเป็นเจ้าของลูกพลับลูกหนึ่ง และไม่จำเป็นจะต้องแบ่งใคร เขาก็ฉวยเอาลูกพลับใบหนึ่งไป
ส่วนเทียนไคเจียงเองก็กล่าวว่า ข้าเคยรบกับศัตรูจนถอยทัพไป ดังนั้นข้าสมควรได้รับลูกพลับลูกหนึ่ง ว่าดังกล่าวแล้วก็ฉวยลูกพลับไปอีก
กูเย่จื่อกล่าวว่า ข้าเคยข้ามแม่น้ำเหลืองกับฮ่องเต้ มีเต่ายักษ์ตัวหนึ่งใช้ฟันกัดลากรถม้าไปอย่างรวดเร็วไปยังกลางแม่น้ำ ในเวลานั้นข้ามิอาจว่ายน้ำได้ ข้าต้องดำน้ำทวนกระแสน้ำไปไกลถึงเก้าลี้ ก่อนที่ข้าจะฆ่าเจ้าเต่าทิ้ง ด้วยความดีความชอบของข้า ข้าเองก็สมควรได้รับลูกพลับ โดยไม่แบ่งใคร ไฉนท่านทั้งสองจึงไม่คืนลูกพลับมาเล่า
กงซุนเจียงและเทียนไคเจียงกล่าวว่า พวกเราไม่กล้าหาญได้เท่าเจ้า และความดีความชอบของพวกเราไม่อาจเทียบได้กับเจ้า ถ้าพวกเราเอาลูกพลับไว้และปฏิเสธไม่ให้กับเจ้า ก็นับว่าเป็นความโลภ ทว่าพวกเราไม่ยอมพลีชีพก็ถือว่าพวกเรามิใช่ผู้กล้า
ทั้งสองจึงวางลูกพลับแล้วเชือดคอตัวเองตาย
กูเย่จื่อจึงรำพึงว่า มาตรแม้นว่าข้าอยู่เพียงผู้เดียว ในขณะที่พวกเขาได้พลีชีพไปแล้ว ข้าคงมิอาจมีศักดิ์ศรีสู้หน้าผู้อื่นอีกต่อไปได้ ดังนั้นเขาจึงเชือดคอตัวเองตายตาม
ฝ่ายฮ่องเต้เมื่อทรงทราบข่าวการตายของคนทั้งสาม ก็ทรงมีพระกรุณาโปรดเกล้าให้นำศพทั้งสามไปฝังไว้ที่สุสานวีรชน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น